25 december 2006. Kerstfeest! Mik is héél vroeg opgestaan om met Mama naar de kerk te gaan. Ze moesten wel een heel eind rijden, maar dit keer werd Mik  niet misselijk. Gelukkig maar, want hij had zijn prachtige kerstballen-vest aan! Alleen toen Mama vlak bij de kerk een mooi plekje voor de auto had gevonden, kwam er een agent die zei dat daar parkeren 150 euro kostte. Dat was duidelijk te veel voor Mama, dus die ging een andere plek zoeken, en dat duurde zó lang dat ze veel te laat in de kerk kwamen. Opa zei blij: Há, daar is mijn kleinzoon Mik, met zijn moeder. Wat fijn dat jullie er zijn! En toen keken al die mensen naar hem. Niets leuk, Mik werd er warempel een beetje verlegen van. Later mocht hij kleuren. Hij heeft een heleboel kerstbomen getekend, met een ster bovenin, net zoals in de kerk stond. Dat was leuk, en Opa vond ze ook mooi. Er waren nog meer kinderen, en dat was wel gezellig, maar ze mochten maar héél zachtjes praten, omdat Opa stond te praten voorin de kerk. Mik kon toch niet goed horen waar het over ging, dus dat heeft hij maar laten zitten...

Later gingen ze ergens anders heen, om koffie te drinken. Toen Mik tegenwierp dat hij helemaal geen zin in koffie had, werd hem uitgelegd dat hij geen koffie hoefde, maar dat er echte limonade was. En dat ze het alleen maar zo noemden omdat de mééste mensen wél koffie wilden. Nou, dan gaat Mik niet flauw doen. 
Hij lag gezellig op de grond te spelen, werd voorgelezen, snoepte bij het leven en keek engelachtig rond...
...
Daarna gingen ze nog naar Amber. (Kijk daar maar even voor de andere plaatjes). Dat was erg leuk... Veel lekkers, en Ambers Opa en Oma zijn ook heel lief. Mik had eigenlijk wel willen blijven, maar Mama zei beslist dat Papa ze ook nog wel wilde zien met Kerstfeest. 
Tja...  Gelukkig kwam Mik ook dit keer zonder spugen thuis. En Papa was heel blij dat ze er waren. :-) 

20 december 2006. Mama klaagt dat Mik in een stout-zijn-fase is. Flauw hoor. De anderen willen alleen nooit wat Mik wil, en het lukt hem niet echt om dan over te brengen wat hij wel wil... Het is ook nooit goed! :-( 

17 december 2006. Mik is vandaag met Mama naar de Pieterskerk gegaan, voor de Adventsviering. Hij vindt dat altijd heel gezellig, en tante Betty was daar ook met de kinderen, dus er viel veel te spelen en te doen. Zelfs zoveel, dat Mik nauwelijks toegekomen is aan het proeven van alle heerlijkheden die er op de lange tafels stonden uitgesteld. 's Avonds is hij nog met Mama naar Opa en Oma gegaan. Die waren een beetje ziek, dus die waren niet naar de kerk gekomen. Laat Sinterklaas nou ook nog hebben aangebeld met een restant cadeautjes voor Opa en Oma en Mama en tante Betty die nog kwam... Gelukkig zat er voor Papa ook nog iets bij. En voor Mik, ook al had die al een heleboel cadeautjes gehad bij eerdere gelegenheden. Mik had er niets op tegen, en had veel plezier in zijn taak van het ronddelen van de cadeautjes. Vooral Opa's kerstdas vond hij erg mooi: die maakte kuziek, als je er op drukte. En dan gingen er ook nog lichtjes branden. Voor zichzelf was Mik vooral verrukt (hoe zou het anders kunnen?) van een mooie auto...  Nee, Sint mag voor Mik wel blijven!

6-12-2006 Gister heeft Mik voor Sint Nicolaas de Pietendans gedaan. Het werd een soort polonaise, en in de keuken zei hij gedecideerd: zo, nu weet ik het niet meer!  ;-) 
Mik was met zijn neef en bijna alle nichten bij tante Betty en haar man Sint vieren, na een roerige en opwindende dag. Het begon al vroeg met een desastreuze rit naar Utrecht, hij werd zo misselijk dat hij twee maal al zijn kleren onderspuugde. Mama moest zelfs nieuwe kopen!
Hier showt hij trots zijn  nieuwe trui! 
 Natuurlijk kwamen ze toen veel te laat bij de dokter, zodat ze nog wat langer moesten wachten. Daarna de stad in, en vervolgens naar Opa en Omamama. Daar sloeg op een gegeven moment de verveling toe. Maar het regende hard, en zijn kleren waren in de wasmachine. Tja, hij moest toch nog wat geduld hebben! 
Gelukkig wilde Omamama voorlezen uit De Drie Paardjes... En Opa ook nog.

Eindelijk gingen we dan... Eerst wat eten... 
En het was een dolle boel, met Charlotje en Carlos en de andere meisjes... Hier probeert Mik Tisha van de bank te trekken... 

Sint en de Pieten strooiden met zoveel snoepgoed, dat het moeilijk kiezen werd. Misselijkheid was geen probleem hoor! Er waren voor iedereen veel cadeautjes. Mik heeft reuze genoten! Hij zong dat het een lieve lust was, en zwaaide te pas en te onpas met zijn Sinterklaasvlag...

Op een gegeven moment ging hij zelfs maar liggend zijn cadeautjes uitpakken... 
Anders was hij te moe geworden... ;-)
Het hielp kennelijk, want even later speelde hij voor boot met Charlotte. Ze lagen beiden op hun rug te deinen op de grond... 
En gelukkig heeft hij niet gespuugd op de terugweg naar Utrecht...  

3-12-2006. Het is een belangrijke dag vandaag, want Sint Nicolaas komt zelf op de Vlieland voor alle kindertjes in de buurt. Spannend hoor! Nu had Mik dezer dagen de Sint al wel een paar keer gezien, maar als Deze ook bij je thuis komt... dat is heel wat anders! 
Deze week heeft Mik me door de telefoon laten horen dat hij de Stoomboot flink onder de knie heeft. Hij heeft een stem als van een volwassen coakes-klopper, dus dat kwam behoorlijk overtuigend over. En op de peuterdansles heft hij de Pietendans geleerd, dus dat kan hij samen met Marthe aan Sint laten zien.
Dinsdag herhaalt zich dit gebeuren in Vianen, tenminste... als de ouders vervoer hebben, want daar hebben zij op dit moment veel problemen mee... 

12 november 2006. Mik is weer eens vreselijk verkouden, maar hij blijft er vrolijk onder, dat scheelt wel. Alleen heeft hij weing zin in activiteiten. Zelfs niet in het Peuterdagverblijf. Alleen dingen samen met Marthe hebben nog enige aantrekkingskracht. 

8 october 2006. Hoera! Papa is jarig. Mik heeft vanmorgen heel hard gezongen, en natuurlijk was er een cadeau voor Papa. Mik had er erg zijn best op gedaan. En toen kwam er natuurlijk een heleboel visite. Nu is Mik een gezelligheidsdier, dus hij vond het allemaal wel leuk. Zijn 'echte' Oma kwam, en allerlei tantes en ooms, en de neef en de nichten... Later kwamen opa en oma uit Utrecht ook nog... Tobias was er ook... Ze speelden bijna allemaal beneden in Miks kamertje met de trein, en hij was dan een brug over de rails... Kortom: Mik had een geweldig leuke dag...

29-9-2006 Mamaatje is weer thuis en Mik straalt. Hij is niet bij haar weg te slaan... Maar ze is nog wel heel erg moe, want ze heeft hard moete werken in het ziekenhuis. Mik snapt er niets van, maar hij knuffelt graag wat met haar als ze ligt te rusten, voorzover ze de kans krijgt, met zo'n enthousiast jongentje... 

12-9-2006 Mik is het er helemaal niet mee eens dat zijn moeder 'weg' is, naar het ziekenhuis. Vorige week, en deze week al weer... 
Nou, als ze weg gaat, dan is Mama stout! En dat steekt hij niet onder stoelen of banken.... 

7 september 2006. Vandaag kwamen Mik en zijn moeder langs. Mik had, omdat Opa niet zo tegen bloemen kan, een heel mooie teil met plantjes en een vogelhuisje uitgezocht. Ze waren ook al bij Betty geweest, en die had heerlijke cakejes mee gegeven. En Mik maar hopen dat we die niet op zouden kunnen... Hij heeft mee mogen delen, dat wel. (Zie de bolle wangen) Hij kan heerlijk rustig spelen. Eindeloos rijdt en rijt hij autootjes en andere voorwerpen langs de rand van de tafel. Daar moet wel alles voor wijken: boeken en kopjes moeten echt een paar centimeter van de rand staan, anders komen er ernstige problemen. Die we oplossen, natuurlijk. Trouwens, Mik is gister voor het eerst naar dansles geweest, met Marthe, zijn vriendin. Het is meer bewegen op muziek, maar ze vonden het allebei énig. 

31-8-2006 De boot ligt weer op zijn plaats, en alles is weer normaal. Vindt Mik ook niet verkeerd... 

16-8-2006. Miks gips is al weer van zijn beentje af. Hij heeft op dit moment wel iets meer moeite met lopen, het been is nu veel gevoeliger. Dus hij is nog zielig genoeg voor veel aandacht en kaarten! ;-)

11-8-2006 Mik houdt zich bewonderenswaardig goed. Het been doet wel pijn, maar hij ontziet het netjes, en loopt er niet op. Hij schuift wat over de vloer en 'kruipt waar hij niet gaan en kan'. Verder speelt hij er niet minder om! 

8-8-2006. Miks schaafwonden zijn gelukkig weer grotendeels geheeld. Maar nu zit hij in het gips, want hij is met zijn pootje tussen de spaken van de fiets gekomen. En nogal ongelukkig, zodat hij een beentje spierenmoes heeft. :-( 
En om te voorkomen dat een en ander verkeerd aangroeit, zit hij nu in het gips. Dus: allemaal een kaartje sturen aan Mik Poortman, DE VLIELAND, Borneokade 96, 1019 AW in Amsterdam!  Een cadeautje vindt hij ook leuk, zegt hij. De kleine schooier!

1-8-2006. Mik heeft zijn neus geschonden, en dus zijn aangezicht. Hij ziet er niet uit! Het arme kind is op de boot van de trap gevallen, en die gaf helemaal niet mee! Gelukkig mag hij vandaag bij Oma Lea spelen. Dat is altijd leuk! 

17-7-2006. Vandaag mocht Mik varen! De Vlieland was uit het dok, en werd terug gesleept naar Amsterdam. Toen Mik vrijdag na bijna een maand afwezigheid weer op de Vlieland kwam, die toen nog in het dok lag, 'omdat hij kapot was', riep hij opeens verontwaardigd: 'wie heeft die boot dan ook kapot gemaakt!!!!' 
De beide grootmoeders waren ook uitgenodigd, en toen iemand vroeg van wie hij meer hield, zei de kleine wijze: 'van allebei evenveel'. 
Tijdens de tocht hoorden we hem een paar keer zeggen: 'Mama, ik houd van jou!'  En dat hoorden we graag.
De boot van Connexxion die buiten het IJ met een sneltreinvaart over het water racet, vond hij wel erg mooi, maar het hoogtepunt was natuurlijk de politieboot van de Marechaussee. Veilig in Oma Lea's armen keek hij uit over het water. En een ijsje, tja, dat ging er intussen best in, al werd het een kliederpartij, omdat hij het papiertje er niet onder wilde houden... Zijn snoetje kleefde aan alle kanten. Net als zijn handen, en de rest...

Toen de Vlieland weer op de plek lag, werd het tijd om te spelen. Mik kreeg een koude douche met water uit een glas, en dat vond hij enig. In een heel klein emmertje water baadde hij zijn vieze voetjes, en hij was verrukt toen hij zag dat hij met water zeer zichtbare hand- en voetafdrukken kon maken! 

14-7-2006 Gister kwam Mik met Mama mee naar Utrecht. Ze moest naar de dokter, en Mik ging mee. Hij herkende Utrecht, en zei vrolijk dat hij wel naar de kerk wilde, naar Opa en Omamama. Maar toen bleek dat Omamama ook bij de dokter was, en dat ze bij Opa en Omamama thuis nog even gingen spelen, was het ook goed. Voordien moest hij nog een cadeautje uitzoeken voor Tobias, die nu ook drie is, en toen mocht hij bij Bart Smit nog even op alle auto's en andere beweegbare dingen zitten die daar staan. Ze reageerden niet op een 50 eurocent stuk, pas later zagen we dat je eerst een euro moet offeren voor twee ritten. Hadden we even niet. Mik was er niet minder gelukkig om. Hij is nog steeds wagenziek, en hij wilde eigenlijk niet eten, uit angst dat hij dan spuug in zijn buik zou hebben, die er te ongelegener tijd uit wilde. Maar een paar rozijntjes... tja... die mág je niet laten liggen, daar worden ze ongelukkig van. Boterhammen kennelijk niet. 
Mik spreekt een heel behoorlijk Nederlands, en wordt goed opgevoed. Dat is prettig. Parel heeft ook véél geduld. En is streng maar rechtvaardig. ;-) 

7-7-2006. Sinds vorige week ligt de Vlieland in het dok. Dat leek Mik reuze spannend. Zijn ouders ook, maar uiteindelijk vonden ze het toch wat té spannend om steeds maar op te passen of een klein jongentje niet 5 meter omlaag ploft. Dus mocht hij een paar dagen naar grootmoeder Lea, lekker in de bossen! Met die hitte was dat natuurlijk geweldig, in Maarn. Maar 'Maarn' was voor hem toch een wat abstract begrip. Hij dacht dat het wel een of ander dier was, dus hij vertelde dat hij een grote Maarn had gezien, met allemaal kleine Maarntjes. ;-) 

En nu logeert hij bij zijn geliefde Marthe, die vlak naast hun eigen ligplaats woont. Mama is voor de gezelligheid ook maar meegegaan, dus nu is Papa in zijn eentje aan het teren en bruineren, aan het gaten vullen en planken vervangen... nou ja, hij is aan het Noachen, zullen we maar zeggen. Mik had best willen helpen, spijkers aangeven en zo, maar het mocht weer niet. Flauw hoor! Maar hij is gister lekker wel met de Metro geweest, want Mama's auto was weer eens stuk... 

16-6-2006. Mik is met zijn ouders weer naar Oerol gegaan. Dat is hem ieder jaar van zijn kleine leventje zé goed bevallen! Dus nu zijn ze echte landverhuizers! 
En al eet Mik nog honderd kilo zand, hij blijft het prachtig vinden. 
Wat hij ook mooi vindt, dat zijn autootjes en vliegtuigen waar je in kunt zitten, en die tegen betaling beginnen te trillen en soms op en neer gaan. Die waren er ook op Terschelling. Op een gegeven moment wilde hij daar gebruik van maken, maar Papa zei: ik heb geen centjes. Waarop Mik riep: 'Ik wel!' en terug liep, zijn eigen mini-portemonnaie pakte en een 50 cents stuk in het apparaat had gestopt voor iemand 'Ho' of 'stop' kon roepen. 
Toen hij een paar dagen later graag een ijsje wilde, en Papa zei geen portemonnaie bij zich te hebben, zei Mik vrolijk: 'o, die haal ik wel uit de tent'! Hij wilde best een kilometer heen en een kilometer terug lopen, voor dat ijsje. 

5-6-2006. Mik heeft een echte huifkartocht gemaakt deze dagen! En spannend dat hij het vond! Marthe en hij konden er niet genoeg van krijgen! Want zij was ook mee. Papa had er altijd van gedroomd nog eens zo'n toch te maken, maar uitgerekend hij werd ziek, dat was jammer! Mik en Marthe sliepen samen in een kleine puppietent, en dat was ook heel erg spannend. Jammer dat ze in slaap vielen! En zo gebeuren er grote dingen in kleine leventjes...  Misschien krijgen we nog wel foto's te zien en meer verhalen. Hint hint!!!!

27-5-2006. Mik is lekker een weekje weg geweest met zijn vriendinnetje Marthe. Helemaal naar Spanje. Zijn moeder vond het maar niets, zo lang zonder haar hartelapje, en toen mocht ze ook mee. (Hij is daarna wel snotverkouden geworden, dankzij Marthe, maar ja, samen alles delen is ware liefde, nietwaar?) 
Ze hebben er allebei van genoten, en vandaag zijn ze terug gekomen. Een stuk bruiner en gezonder, en Mik kan al Spaans spreken: Hola (Hallo) en ¿Como estas? (Hoe gaat het?) en als men dat aan hem vraagt kan hij zeggen: Bien. (Goed). Wat een knappe jongen, hè? En hij is ook al bijna helemaal zindelijk. Er gaat in de opwinding nog wel eens iets mis, maar verder....! 

15-5-2006. Mik kwam vandaag ook nog even Moederdag vieren in Utrecht. Hij had voor zijn moeder een paar mooie oorringen uitgezocht, en toen was zijn oog op een paar lieve blauwe bloempjes gevallen voor zijn grootmoeder. Die moesten vandaag gebracht worden, en voor alle zekerheid had hij ook maar een grote taart laten meebrengen, in de vorm van een hart. Daar hebben we lekker een stuk van opgepeuzeld, (Mik kreeg het zijne niet eens op!) en de andere helft ging toen mee naar tante Laetitia, die jarig was geweest, en dat moest toch nog een beetje gevierd worden. Zo had onze grote kleinzoon een heel drukke, maar voldoening schenkende dag. 

3-5-2006. Mik is nu zindelijk aan het worden, klimt op wc en potje, heeft ook al in 't urinoir geplast, hij wordt nu ineens heel groot... Gelukkig wordt het beter weer, dan is het niet zo erg als er iets mis gaat. En tja, als zo'n manneke zonder luier door het leven gaat, krijgt het opeens een heel ander figuur...

17-4-2006. Vandaag werd Mik 3 jaar! Het was een geweldig feest in het vooronder, want er was een geweldige paasbrunch, en een tafel waar de kinderen met snoepkralen en heel veel rode en zwarte snoep- en dropveters kettingen konden maken. Daar werd veel gebruik van gemaakt. De zes nichtjes en de neef waren er allemaal, en bovendien Tobias en Patrick en Marthe, en... en... teveel om op te noemen! 
Dat er ook nog zoveel ouders, ooms en tantes, en de grote neef en nicht waren maakte het wel erg druk voor de jarige, die op het moment dat er voor hem gezongen werd, helemaal op tilt raakte, en 'ophouden!!!' commandeerde. Gelukkig kwam hij spoedig bij... 
Even later was er ook nog een poppenkastvoorstelling. Dat was erg leuk! Mik mocht eerst zelf door het raampje van de poppenkast kijken. 
En Mama Parel had heerlijke kinderverrassingen: een appel met het ruspje Nooitgenoeg, en een pakje drinken verkleed als chinees, met op de buik een glimmende knoop met een koekje er in, en met op de hoed een feesttoeter, die uitrolde als je er op blies. En die gaf nog geluid ook. Wist Mama niet... 
Maar het was een groot feest, en Mik was een heel gelukkig jongentje...

18-3-2006 Mik is een beetje verkouden, maar heel erg vrolijk en zonnig, dus dat weegt wel tegen elkaar op. :-)

11-3-2006 Vandaag was Mik op bezoek bij Amber, die vier jaar werd. Tjonge, dat was me een feest! 

Hij heeft zich best vermaakt. Papa en Mama waren allebei mee, en er was een reuze groot stuk taart, ook voor de kinderen. Mik was de enige die het (bijna) op kreeg. Op de eerste foto bestudeert hij vooraf zijn feestelijke bord... Zou het er allemaal wel op gaan? Dat bleek te kunnen! Daar zorgde Amber (r) wel voor!

Natuurlijk waren er een heleboel autootjes om mee te spelen, dus Mik was langdurig aan het rijen en rijden langs de rand van de tafel met dat spul. En zelf plofte hij ook op Ambers auto neer, en reed zo langs het speelgoed en de lekkere hapjes. 
Toen hij Charlotte met de gele zwabber zag stoffen, vond hij dat een prachtig iets, en zodra ze die even uit het oog verloor, pikte hij hem in, en reed toeterend en stoffend rond in de kamer. Tante D. hoefde na afloop bijna niets meer schoon te maken. Zulk bezoek moet je meer hebben! Natuurlijk was hij het er niet mee eens dat hij weer weg moest, om een uur of vijf, maar iedereen ging weg, en dat hielp wel een beetje. Hij is niet eens misselijk geworden, dit keer. Zijn vader heeft het idee dat hij een stuk sterker is geworden nadat een rotte kies is getrokken, begin deze maand! Dat zou zomaar kunnen. 

4-3-2006. Mik is weer lekker aan het opknappen. Hij was echt hangerig, en wilde de hele week niet veel anders dan kijken naar een videoband of DVD. Intussen is hij weer naar school geweest, en gister kwam Patrick. Ze hadden samen weer plezier. Gelukkig maar, mannetje! Beter blijven! 

1-3-2006. Die arme Mik is al weer een weekje buikgrieperig. Bah, wat is hij een misselijk mannetje geweest! En zijn mamaatje is al niet veel beter. Ze zijn niet eens naar Charlottes verjaardag geweest. Vandaag is zijn overgrootvader jarig. Nou ja, in de hemel, maar we vieren het natuurlijk wel, in principe... ;-)

12-2-2006. Vandaag stond ons een grote verrassing te wachten toen we thuis kwamen uit de kerk: opeens ging de deur open van de salon, en daar stond Mik. Met zijn Mamaatje! Allebei even stralend. En de thee was al klaar. 
Ze hadden naar de kerk gewild, maar helaas, de auto strandde op de autoweg, en het wachten op de ANWB duurde langer dan verhoopt. Dus had het geen zin meer naar de kerk te gaan, waar de dienst afgelopen zou zijn voordat ze er waren. 
We vonden het heel gezellig. Moeder Parel had een mooie kerstboombal voor ons meegenomen uit Mexico, waarop Mik meteen bezorgd opmerkte: Er staat geen kerstboom meer! Hij praat vlot, en kan redelijk ingewikkelde zinnetjes maken. Hij heeft oom een voortreffelijk vermogen tot imitatie, dus alles wat je zegt in zijn nabijheid komt een keer terug uit zijn mond. 
Mik vermaakte ons met zijn eindeloze behoefte aan het in rijen zetten van zijn auto's, en wat er nog meer voor in aanmerking kwam. Ze moesten netjes tussen twee mandarijntjes door rijden, en ze stonden lang in de file, terwijl Mik zich aan de andere kant van de tafel boog over de auto's die daar weer op hun beurt stonden te wachten. Ook de rozijntjes op de weg, die moesten worden weg gegeten waar de auto's er last van konden hebben, hadden zijn aandacht. Het was enig om te zien hoe hij met de zelfde beestjes speelde als zijn moeder destijds. Hij viste ze met gemak uit de speelgoedla, zodat de tafel werkelijk bezaaid lag met van alles en nog wat. Maar natuurlijk werd alles netjes opgeruimd voordat ze weggingen. 

De kindertjes van de haas, die hij deskundig bestempelde als konijn, vanwege de te korte oren en voorpoten, werden netjes in de buik van de haas gestopt, waarna hij even moest laten zien dat hijzelf géén rits in zijn bolle buik had. Dolle pret, dus! 

Net toen hij moe begon te worden, bedacht zijn moesje dat ze ook nog bij tante Laetitia langs zouden gaan, zodat Mik met zijn nicht Charlotte kon spelen. Nu, daar is hij gek op, dus hij ging vrolijk verder! :-) 

3-2-2006. Miks moesje was een weekje weg geweest. Mik wist het precies te zeggen: ze was met vacantie, naar Mexico. Maar ondanks de ukelele, die hij als souvenir kreeg, en die hij genadig aanvaardde, wenste hij haar geen nachtkus te geven. Daar 'deed hij niet meer aan!' hoewel hij even ervoor uitgebreid met zijn vader had geknuffeld. De kleine boef. 

Verder terug? Dat vindt men onder Mik in 2005. of deze