25 december 2004. Mik was ingecalculeerd in de Kerstdienst in Heusden voor het divertissement. En daar zorgde hij ruimschoots voor.
Slechts 2x is hij krijsend door zijn moeder voor eventjes de kerk uitgedragen. Als Parel zong kwam hij er rustig bij staan. Hij liep verder kalmpjes rond, en had veel plezier. Vlak voor de zegen kwam hij nog even naast me staan, naast de Avondmaalstafel. Heel gezellig. 

Daarna gingen we koffiedrinken, en vervolgens gingen we nog even bij Amber langs, die bij haar grootouders was om Kerstfeest te vieren.... 
Nou, die grootvader was helemaal weg van Mik, en omgekeerd, iets dat Amber níet zinde. 

19 december 2004. Mik was mee naar de Adventsviering in de Utrechtse Pieterskerk. Hij heeft zich bijzonder goed geamuseerd, o.a. met een rij papieren autootjes die Omamama voor hem uit een vel kerstwensen had gescheurd! Later liep hij rustig rond in die grote ruimte tussen honderd vreemde mensen, en vond het allemaal best leuk. 

29 november 2004. Mik is behoorlijk ziek geweest. Nu voelt mama Parel zich ook niet helemaal fris, en is papa René steeds bezig de eendjes te voeren, als het kon vanuit zijn bed, (heel zielig!) (voor de eendjes) maar bij Mik liepen de temperaturen op tot rond de 40 graden, en dat is toch niet gezond. Dus de dokter schreef hem na lang dubben maar een antibioticakuur voor. Gouden tijden voor de apothekers! In elk geval daalde de koorts snel, en al is de jongeman nog niet echt heel gelukkig, hij zat straks al weer luidkeels op papa's schoot te improviseren. Hi, hi, hi, ha, ha, ha! (van de smerende beren) komt er ook feilloos uit. Het is grappig om te horen hoe hij bezig is de mogelijkheden van zijn stem te verkennen, als hij niet bezig is de mogelijkheden van zijn externe milieu te onderzoeken... Een lekker joch. Beterschap!

28-10-2004  Mik was vandaag naar de verjaardag van zijn neef en nichten in Vianen. Vier tegelijk. Maar voor hem was er ook een groot cadeau: hij kreeg een voorraad duplo mee om U tegen te zeggen. De kinderen hadden het stevig in elkaar gezet! 

Hij was er érg gelukkig mee! Op de terugweg moest hij helaas overgeven in de auto, maar hij bleef gelijkmatig van humeur, ook al was het slapenstijd. Zelfs bij dokter Daniël was hij bar braaf...

16-10-2004 Mik heeft een paar opwindende weken achter de rug! Vorige week was zijn vader jarig, die werd 40 jaar, en Mama en hij hadden wel 40 cadeautjes voor Papa. Een heel werk! Oma kwam, en tante Gitta, en nog een heleboel mensen. 

En gister vierde Papa een groot feest! Zondag was het ook feest: Opa vierde dat hij 50 jaar mocht preken. Nou, dat zingen vond Mik wel mooi! En het orgel... en dan al die mensen met wie hij kon flirten, als hij over Papa's schouder keek. Oma Lea zat achter hem, en die had allemaal lekkere dingen, dus Mik liet zich flink verwennen. Brood en drinken... Na een tijdje ging Papa met hem lopen. Waarom eigenlijk? 

Nu ja, na de dienst kon hij lekker spelen met zijn nicht Amber. Dolle pret! 

22-8-2004 Weinig mensen zullen zo van het Open Haven Festival hebben genoten als de bootsmaat van de Vlieland! Mik was het meest vieze jongetje ooit, danste in de buurt van de maat van de muziek, klapte in zijn handen, speelde met het zand waar iedereen overheen liep, ging trap op en trap af, probeerde in het water te duiken, en werd daarbij steeds net op tijd terug gesleurd door wie er toevallig maar in de buurt was. Het wordt tijd dat hij zijn zwemvest krijgt! 

21-8-2004 Mik begint lekker te kuieren. Gisteravond nam hij regelmatig de benen, terwijl zijn moeder stond te croonen met haar zanglerares en nog een dame. Dan moest er weer een volwassene achteraan, om hem terug te brengen. Misschien moeten we Storm toch maar africhten als herdershond. Overigens was het een schattig gezicht, zoals hij in zijn handjes stond te klappen als Mamaatje zong en speelde. Er is wel een filmpje van, maar geen foto, geloof ik. Hij laat zich alle geknuffel rustig aanleunen, tenminste van de mensen die hij regelmatig ziet. Grootmoeder 2 was een bedenkelijk geval, dit keer. Geen wonder, het was druk, hij was moe en hij had honger, maar niet in alles. Gelukkig ging de yoghurt er goed in.. Maar met de soep kon hij fantastisch knoeien. Dat heeft íe vandaag voortgezet, want vandaag pasten Grootmoeder Lea en haar zuster Gitta uit Oostenrijk op hem. Goed voor zijn talenknobbel! ;-)  

15-8-2004 Mik knapt weer op... Hij was dit weekend bij Grootmoeder Lea, in de bossen, en zo konden zijn ouders met man en macht en muis en bezoek werken aan de ombouw van de Vlieland tot Piratenschip!

9 juli 2004. Mik is al een weekje niet lekker, omdat hij op de prikkencocktail van vorige week vrijdag niet zo goed reageerde. Zondag en maandag had hij hoge koorts. Gister zagen we hem nog even, en ook al was hij hangerig, hij was toch bereid vriendelijk te zwaaien, een perenijsje te eten (dat vindt hij erg lekker!) en bij de dokter zijn grootvader bezig te houden, terwijl moederlief zich in de armen bevond van haar (nog altijd knappe) acupuncturist. En nu maar hopen dat niet alleen de laatste er beter van geworden is. ;-) (Grapje, zo is hij helemaal niet, integendeel!) 

3 juli 2004 Mik is terug van Oerol. Hij is weer helemaal opgeknapt. Geen oorpijn meer, nou ja... vanmiddag leek het er even op dat het weer begon, want hij stond vlak voor zijn moeder op de Dam, met Papa en Oma en tante Gitta, en zijn nichtje, waarvan ik me de naam even niet herinner. En als Parel uit haar dak gaat, dan slaan de stoppen door! Desalniettemin liet Mik zich heerlijk een krentenbroodje voeren, en hij vond het enig dat hij zoveel kindertjes uit de buurt zag, die allemaal hun ouders hadden meegetroond naar de Dam, waar tante/mama Parel zong, met nog een paar tantes. Het was nogal wisselvallig weer, met gure windstoten en af en toe wat regen, dus Mik was flink ingepakt. De capuchon was vanwege de decibellen, maar ik heb er later ook nog maar wat dunnen propjes papier in gestopt, in plaats van watten, en we zijn wat verder op gegaan. Daar kon je de muziek ook horen, en ging het niet meer door merg èn been. Aangezien het al lang Miks slaapuurtje was, verloor hij het gevecht tegen de slaap uiteindelijk toch. Maar je ziet hoe heerlijk gezond hij er uit ziet! Overigens zijn op de boot allerlei maatregelen genomen, nu bleek dat Mik opeens in staat is de deur open te krijgen, en dat ook doet! Hij loopt al aardig aan de hand mee, en los gaat hem ook goed af. Té goed, af en toe. 

19 juni 2004. Mik heeft op Oerol de tijd van zijn leven! Minstens 10 vaders en moeders geven hem aandacht en liefde en lekkere hapjes, dus dat wordt afkicken als ze weer terug zijn! 
  Parel heeft een fiets met een zitje voorop, en daar geniet het manneke geweldig van: al die paarden en koeien en geiten en schapen zijn te veel voor zijn teer gemoed. Ze móét telkens even stoppen, zodat hij uitgebreid kan kijken. Zo wordt een ritje van 11 kilometer wel een dag-excursie, maar hij geniet er intens van, en dan Parel vanzelf ook. Natuurlijk is de jonge vader ook aanwezig. Hij ziet met welgevallen hoe zijn zoon, als een soort vaderdagcadeau, nu telkens enkele passen los zet. Helemaal zelfstandig. Wel komt hij telkens weer met zijn achterste en zijn handen in het gras neer, en als dat nat is kan hij het minder waarderen. Ook het feit dat het oneffen is valt hem met lopen wel wat zwaar. Gelukkig is er bij de douches een stukje grond bestraat, en daar mag hij van Papa af en toe heen met de loopauto, die ze ook hebben meegenomen. Hij kan dan flink vaart maken en zijn beenspieren oefenen. Leuk hoor! Parel heeft beloofd dat ze foto's zou sturen als ze terug zijn, en hier is dan een kleine keus uit een CD vol plaatjes! 

3 juni 2004 Mik was even met zijn moeder naar dokter Daan geweest. Dikke pret, want terwijl de dokter met Parel bezig was, hield Mik zich op de grond onledig met het ledigen van zijn moeders rugzak. Ze hadden geen kind aan hem, want hij vond een banaan, die hem wel aantrok. Alleen het aftrekken van de schil verliep niet naar wens. Uiteindelijk knakte hij de banaan, en peuterde hij er stukjes vruchtvlees uit. Die smeerde hij even royaal in als om zijn mond als op de grond. Toen Daniel en Parel er achter kwamen wat er was gebeurd, hadden ze heel wat schoon te maken. Maar Mik was zeer tevreden over het doktersbezoek, ook al was hij behoorlijk verkouden. Ze kwamen ook nog even langs voor een beetje drinken en een krentenbol, maar Mik bleek van het rozijnenbevrijdingsfront te zijn, zodat er meer gepeuterd dan gegeten werd!

30 mei 2004, eerste pinksterdag. Ik was in Amsterdam en had nog een boekje voor Mik, dat al langer lag te wachten tot hij er aan toe was. Toen ik kwam was hij net uit bed, en nog wat hangerig: hij heeft nog steeds problemen met zijn oortjes. Een vijfde tand is ook bezig zich verder te ontwikkelen, hij is al door, maar moet nog groeien. Het boekje vindt Mik prachtig, en hij drukt ijverig op het knopje dat een vogel-geluidje produceert. Mevrouw Tokstra zoekt haar kuiken. Cathy vond het destijds ook al een prachtig boek! Mik loopt nog niet echt los, en aan de hand kan hij het wel, maar hij had er niet veel zin in. Om zich snel te verplaatsen neemt hij de loopauto, daarmee sjeest hij in een paar seconden van de ene kant van de kamer naar de andere. Zie rechts, met Storm, die nu royaal is ondergebracht in Miks oude hangwieg. 
Af en toe wil Mik daar nog wel eens instappen, al mag dat niet. Er mag zoveel niet: niet aan de kachel komen, bijvoorbeeld, daarom staat er een provisorisch hekje voor. 
En Papa hinderen bij het werk, dat mag ook niet. Helpen wel!  

Omamama mocht helpen voeren, maar dat werd pas een succes toen de perenijsjes op tafel kwamen. In eerste instantie leek het niet iets voor Mik, maar het bleek toch iets waar hij graag voor ging! 
Hij HIJGT er naar op, zou zijn overgrootmoeder zeggen. En anders zijn grootvader wel. Zelfs het laatste beetje op het stokje moest er aan geloven.
  Daarna moest Mik er aan geloven. Tandenpoetsen en naar bed. Jammer, hoor, het werd net zo leuk.   

28 april 2004: eindelijk een goed moment om Miks verjaardag nog eens lichtelijk over te doen, dachten we...
Maar het manneke was in feite behoorlijk beroerd, al keek hij ondanks zijn kleine snotterige oogjes en druppelneus redelijk blij de wereld in... Hij speelde niet alleen mét een olifant, (l), maar ook voor olifant, met een oranje slurf.
En daarna was hij een grote wolf, die zijn moeder op at. Bij Opapa op schoot zwaaide hij naar Storm, de hond.

Mik begint, zie hier onder, dezelfde krulletjes te krijgen als zijn moeder destijds. En al kan hij best al lopen, aan de hand, kruipen is wel zo makkelijk. 
Papa René heeft met eindeloze zorg een nieuwe vloer gelegd, waar kleine kindertjes prima kunnen kruipen. Ze krijgen er wel zwarte handjes van. Maar die kunnen gewassen. Witte broeken ook, gelukkig! ;-)

April en het weer doet wat het wil... Mik blijft snotterig, maar dat is normaal op die leeftijd. 

Mik maakt een pas op de plaats, maar hij vindt het enig. Zo leert hij zonder al te veel gevaar een beetje lopen.
Er kwam trouwens ook een zwaan langs zwemmen, die zijn kop door de patrijspoort stak, en daar in Miks vooronder warempel werd gevoerd! Je wordt er zeeziek van! En dat is de plek waar Mik 's morgens in bad gaat. Dan moet de patrijspoort echt wel dicht! 

Hier zie je Mik op schoot bij René, samen met Parel, en met Tobias in de box, zijn kunstbroertje, met wie hij 2x per week zijn moeder, speelgoed, box en eten deelt. Plus wat minder smakelijke zaken, maar zo zijn die kleintjes. 

Het valt nog niet mee netjes te leren eten! Mik goochelt nogal met zijn bord, dat lijkt verdacht veel op wat zijn tante Laetitia vroeger met een lepel deed! Als je op F5 drukt, doet ie het nog eens over!

Ook met zijn lepel is Mik heel royaal!

Voor de vorige foto's van Mik mag hier geklikt worden... en wie weet! ;-)