17 april 2004 
En toen werd hij jarig! Zijn eerste verjaardag. Dat begon natuurlijk met een cadeau, maar Mik wist op dat moment nog niet zo goed wat hij er mee moest... Toen het was uitgepakt vond hij het wel erg mooi. Het kleurde ook zo goed bij de nieuwe vloer van de boot, die Papa er met zoveel moeite in gezet had. Knap hè? Nu mag Mik kruipen in de kamer! Oma Lea kwam hem feliciteren, en zij bleef heel de drukke dag zijn toeverlaat, want als het hem te veel werd, (er kwam veel bezoek!) nam zij hem even mee om op adem te komen. Ze zijn dol op elkaar. ;-D
Het was een mooie dag, en dus werd de verjaardag op het bovendek gevierd. Om al die kindertjes een veilige plek te geven, had Papa René een soort grote box getimmerd, waar het grut veilig was...

Het werd nog erg gezellig, want ze kwamen allemaal...
En Mik kreeg prachtige cadeautjes, maar daar heb ik nu even geen foto's van...

22 maart 2004: Miks verkoudheid wordt wat minder, maar nu lijkt hij er twee tanden bij te krijgen. De twee in de onderkaak zijn al aardig voltooid, maar nu komen er bovenin nog twee bij. Het is wat! Hij heeft vorige week ook een aantal inentingen gehad, en daarbij bleek dat hij intussen 9,4 kg weegt, en 74 cm lang is. Het is maar dat je het weet!

9 maart Miks overgrootmoeder had vandaag 96 jaar geworden. Toch iets om te vieren! :-) Mik is vreselijk verkouden, net als zijn moeder, och wat een ellende! 
Vorige week is Mik weer eens komen buurten in de kerk, en hij hield het wel drie kwartier vol, voordat hij echt onrustig werd. Zijn zoethoudertje hielp niet meer. Dat was ook omdat de verkoudheid er aan zat te komen. Op deze leeftijd krijg je dat soort dingen. 

21-02 2004... Mik is nog steeds behoorlijk ziek van de waterpokken. Tot in de neus  en de mond plagen de blaasjes hem. Gelukkig is het een goedgehumeurd kind, zodat hij wel wat jengelt, maar (behalve 's nachts) niet erg vervelend is. Beterschap, joch!

16 februari 2004. Mik is ziek. Hij heeft de waterpokken, net als Papa René! En ondanks zijn spreekwoordelijke goede humeur klampt hij zich nu aan Parel vast als een klimplant, en jengelt hij van tijd tot tijd overtuigend. Het arme kind. Vrijdag kwamen ze even langs, om te laten zien hoe aardig Mik kan zwaaien, maar toen had hij het al onder de leden....

Mik was gister (29-1-2004) bij de bruiloft van zijn oom en tante. Spannend hoor! En iedereen was lief voor hem. Hij genoot er stralend van!

20 januari 2004 Mik probeert steeds meer te staan. Met steun gaat dat goed, maar wanneer hij dat vergeet wil er nog wel eens een blauwe plek bij komen. Af en toe komt er een leeftijdgenootje logeren, en dat vinden ze allebei fijn, maar je moet ze wel uit elkaar houden, want op elkaars vingers bijten is een hot item, en ze bijten door. Dat is niet zo best, nu er bij beiden een tand aanwezig is. Mik is trouwens nu steeds meer gericht op vast voedsel. Geprakte of gepureerde peer vindt hij iets voor baby's, hij wil zijn peer in zijn knuistje. Een komisch gezicht is het, te zien hoe hij probeert het laatste stukje te localiseren achter zijn vingers, er niet uit komt, en dan zijn hele hand, met het laatste stukje peer, maar in zijn mond stopt. En dan komt het helemaal goed. Foto, Parel, please! 

Eerste kerstdag 2003: Mik moest vroeg op, want hij ging naar de kerk. Niet helemaal voor het eerst, maar wel voor het eerst bij zijn grootmoeder. :-) En hij was reuze braaf. Hij fungeerde bij de liederen nog al eens als echo! Ook heeft hij, staande op zijn moeders schoot, de heren op de rij achter hen bezig gehouden. Dat lukte hem dus beter dan zijn grootmoeder! ;-D Wel heeft Parel ongeveer 75% van haar aandacht aan haar zoon moeten besteden, want zo'n dienst moet je wel overbruggen met mandarijntjes en dergelijke heerlijkheden. Trouwens: brood eet hij ook al, en cake was een snel verworven smaak. De kerstkoekjes na afloop waren wat hard, die kreeg hij niet zo weg. Voor zijn gevoel waren er minstens 100 mensen die dachten dat hij het kindje in het kribje was of zo: ze zaten allemaal te aaien en te frunniken, maar hij was helemaal in de kerststemming (een goede preek is nooit weg) en hij droeg het blijmoedig! 
Daarna gingen we naar Den Bosch, om een lichtje te brengen aan tante Diana, Oom Tonio en Amber. Die waren bij de grootouders van Amber. Iedereen was ziek of was bezig het te worden, dus werd de komst van zo'n klein rood kerst-manneke wel op prijs gesteld. Het cadeautje voor Amber viel ook in de smaak: een konijneboekje. En dat mocht Mik ook wel bekijken, en Opa mocht hij ook al delen, net als brood met kaas en zo... Dan hoefde Amber het niet zelf te eten, en dat leek haar wel iets. Zelfs heeft ze nog geholpen hem de fles te geven!
Vervolgens ging het naar Vianen, natuurlijk sliep Mik nét, maar hij werd vriendelijk weer wakker, en liet zich knuffelen en ernstig aaien door Oom en Tante, en de kinderen. Vooral Tisha vond hem erg lief! 
Onderweg naar huis had hij heel geen zin om te gaan slapen, maar tegen Amsterdam was hij toch even onder zeil. Eten en dan naar bed, zei grootmoe. Eten ging wel, maar naar bed... Na een kwartiertje krijsen mocht hij er weer uit, en ging hij vrolijk in de box liggen spelen. En zitten. En staan-hangen. Hij is een hang-jongere, dat was duidelijk. Ook kan hij al kwispelen, zitten op handen en voeten, en dan heen en weer met dat achterste. Zijn moeder deed het net zo! Nog een tijdelijke stop in bed duurde niet veel langer, zodat hij nog lekker even kon showen hoe goed hij kon dansen in het hobbelpaard, maar om een uur of tien werd hij toch echt definitief afgevoerd. Een zeer profijtelijk dagje voor de jongeheer Poortman!

Rond 20 december woog Mik 8200 gram, dat is ruim 8 pakken melk, en dat voel je, wanneer je er een tijdje mee sjouwt! Hij is 67 cm lang, en behoorlijk compact gebouwd. Ook heeft hij eindelijk, na veel gejengel en gekwijl zijn eerste tand, aan de onderkant. Daar heb ik nog geen foto van gemaakt. 
5 december 2003: Mik had zijn eerste ontmoeting met Sint!

13 november 2003: Mik kan al bijna kruipen, en wil ook persé de dingen pakken die hij niet hebben mag. 

Hij slaapt niet meer in zijn hang-wieg, naast de kajuit van Parel en René, maar heeft zijn eigen ledikantje, hetgeen hij nog niet kan waarderen... De box hangt overigens nog wel! 

Mik heeft nieuwe manieren gevonden om van een goed boek te genieten...

... en leuk dat hij het vindt!

Als een man zich afvraagt... wat er te eten is, krijgt hij soms velderwtjes op zijn bord...

23 october 2003 Mijn excuses! Ik had en heb het zo druk dat ik nergens aan toe kwam. Terwijl er nog een stel foto's van Mik op de laptop stond. Gemaakt toen René zijn verjaardag vierde. Kijk maar:

Dat ie zich ontpopt als boekenwurm, dat hadden we niet verwacht... ;-) Slagroom is nog geen aqcuired taste! Maar hij wil wel eten wat de anderen eten. Een dilemma!

8 october 2003 Mik viert voor het eerst zijn vaders verjaardag! Gefeliciteerd. En verder mag hij nu fruit en groente, daar was hij al een hele tijd aan toe! Gegroeid was hij alleen in de breedte, maar dat maakt niet uit. Het blijft een wolk van een jongen!

30 sept 2003 Het ziet er naar uit dat Mik pogingen doet tanden te krijgen. Vermoeiend hoor!

26 sept 2003 Gister kwam Mik ons ophalen op Schiphol. Mama was mee. Jammer genoeg hadden we vervoer naar Utrecht, dus begon Mik sip te kijken. Mama Parel dacht dat hij behoefte had aan een fles, maar wij wisten wel dat hij bij Opa op schoot wilde blijven zitten. Veel leuker! Wij waren erg blij dat ze gekomen waren!

17 sept 2003 Mik probeert al te staan. Het mág nog niet, maar dat maakt niet uit. Net stond hij even tussen René's benen geïnteresseerd te kijken naar Storm, de scheepshond, die hem het liefst plat zou likken, maar weet dat het niet mag. Mik strekte zijn handjes uit naar Storm en lachte onbedaarlijk. Mik is nog steeds aan de fles, maar probeert zijn ouders wel het eten uit de mond te kijken. Hij reageert steeds bewuster op zijn omgeving, 'je zíét hem denken!' - en hij begint al te zitten. Hij gaat nog niet zelf zitten, maar wanneer hij in de maxi-cosi is gedeponeerd wil hij recht op, en ziet hij niets in de rol van hang-jongere. 

Voor eerdere beelden mag je hier klikken!